Zoek op trefwoord in al mijn blogartikelen

zondag 6 juni 2021

Foto’s afdrukken om ze veilig te stellen

 


Ieder jaar rondom wereld back-up dag besteed ik in maart aandacht aan het belang van een goede back-up omdat de meeste fotografen hun werk voor de toekomst bewaard willen zien. Een methode die ik daar niet expliciet beschrijf maar die aantoonbaar ook kan zorgen dat de generaties na jou van je foto’s kunnen genieten is ze te laten afdrukken. Dit is niet alleen platform-onafhankelijk maar tot nog toe ook bewezen effectief omdat we beschikken over foto’s die meer dan 100 jaar geleden gemaakt zijn.

Als eerste is daar het fotoformaat. Bij iedere camera verandert het RAW format zodat je er in je leven hoogstwaarschijnlijk veel verschillende zult hebben. Uiteraard kun je die omzetten naar formaten waarvan je het idee hebt dat die wat toekomstvaster zullen zijn, DNG, JPG of TIFF bijvoorbeeld maar ook die zullen er t.z.t. niet meer zijn. Wie herinnert zich nog het BMP formaat? Dit is feitelijk helemaal nog niet zo lang geleden.

Als tweede is daar het opslagmedium. Die is nog sneller aan verandering onderhevig dan het bestandsformaat. Nog niet zo heel lang geleden werkten we met floppy’s maar ondertussen zijn daar Zipdrives bijgekomen, Recordable versies van Cd’s, Dvd’s en Blu-Ray’s, USB sticks, Externe harddrives, SSD’s, etc. met al hun verschillende hardware, aansluitingen en drivers. Om hier enigszins toekomstvast te zijn moet je je werk dus periodiek overzetten naar een recenter type medium. Ook wanneer je overgestapt bent naar ‘de Cloud’ heb je te maken met afhankelijkheden als een gebruikersaccount en abonnement die niet uit zichzelf zullen blijven bestaan.

Nog een factor die meespeelt is de programmatuur waarmee de foto’s getoond kunnen worden. Hoogstwaarschijnlijk heb je ze zelfs gegroepeerd (per vakantie bijvoorbeeld) en heb je onderscheid gemaakt in je betere foto’s versus die foto’s die ‘alleen’ maar hebt bewaard (sterwaardering). De kans is groot dat die ordening alleen beschikbaar is met behulp van het programma waarmee je dit hebt gedaan. Als je nageslacht de foto’s rechtstreeks vanaf het bestandsysteem bekijkt of met een ander programma dan is die ordening weg. Zij moeten zich dan maar een weg zien te vinden in de duizenden foto’s die je achter hebt gelaten en wellicht nooit die 5 sterrenfoto vinden waar je nu net zo trots op was. Wanneer je in RAW fotografeert is de kans groot zelfs groot dat jouw bewerkingen niet eens worden getoond aan die toekomstige kijker omdat die niet geïntegreerd zijn in de afbeelding maar alleen bewaard zijn als losse instructies (XMP) in de database van  het programma dat je gebruikte. Ook in het geval je deze instructies heel bewust hebt opgeslagen naast (RAW) of in de foto’s (DNG, JPG) is die niet compatible met andere programma’s. Ook in dat geval heeft jouw publiek dus dezelfde applicatie nodig. Of met een beetje geluk kan een rechtstreekse opvolger van het programma dit ook maar je ziet dat je hier kwetsbaar bent.

Afgedrukte foto’s zijn lang houdbaar, een beetje afhankelijk van de kwaliteit van het papier en de afdruk en de omstandigheden waaronder de foto bewaard wordt (licht/vocht). Stel je voor dat een achter-achterkleinkind over 100 jaar zo’n foto in handen krijgt, dan is die heel waarschijnlijk nog gewoon zichtbaar zoals jij hem bedoeld hebt. En dat niet alleen, je drukt natuurlijk niet al je foto’s af, dat doe je alleen met de foto’s waar je zelf het meest tevreden over bent, inclusief de uitsnede en bewerking(en) e.d.

Uit onderzoek blijkt dat de kans dat toekomstige generaties jouw foto’s zullen zien het grootst is wanneer je er niet één maakt maar meerdere.

Je kunt deze methode toepassen op losse foto’s maar uiteraard gelden dezelfde argumenten voor fotoboeken. Een fotoboek van een vakantie is een voorbeeld waar jij degene bent die bepaalt wat je publiek uiteindelijk ziet en in welke volgorde.


vrijdag 28 mei 2021

Foto's beoordelen

 


Meermalen schreef ik op deze blog over hoe je foto’s kunt beoordelen maar dat betrof eigenlijk altijd de meer ‘technische invalshoeken’. Welke functies zijn ervoor beschikbaar bijvoorbeeld in de programma’s die je gebruikt, waarom is het belangrijk om je foto’s een (ster)waardering te geven of hoe pas je een consistente methode toe zodat een waardering vandaag vergelijkbaar is met die van vorig- of volgend jaar. Deze artikelen heb ik aan het eind van dit artikel even in een overzichtje opgenomen, mocht je daar (ook) in geïnteresseerd zijn.

Belangrijk in het beoordelingsproces is natuurlijk dat je allereerst in staat bent om te bepalen welke foto, uit een reeks bijvoorbeeld, nu de beste is. Of kunt verwoorden waarom een foto een grotere aantrekkingskracht op je heeft dan een andere.

De meeste mensen zullen wel in staat zijn om een keuze te maken tussen twee verschillende foto’s maar het blijkt lastiger om het waarom te beantwoorden. Toch kun je dit voor een belangrijk deel leren en oefenen. Door met anderen over foto’s te praten bijvoorbeeld, in fotoclubs gebeurt dat veel. Ik vind de ‘Aarsman collectie’, een column in de  Volkskrant van oud fotograaf Hans Aarsman, zelf heel leerzaam als het op kijken naar foto’s aankomt. Iedere week bespreekt hij een foto en hem vallen de kleinste details op. Veel van zijn besprekingen kun je online terugvinden.

Er is ook een boek van uitgebracht maar die heb ik (nog) niet gelezen: 


Momenteel ben ik wel bezig met een ander boek, ‘Looking at Photographs’ van John Szarkowski: 


Dit is een soort standaardwerk die op veel foto-opleidingen (sinds de jaren zeventig) gebruikt wordt om studenten te leren kijken naar foto’s. Dit aan de hand van 100 foto’s uit de collectie van het Museum of Modern Art van New York. Het betreft voornamelijk Amerikaanse fotografen waarvan het werk wordt besproken en het is heel leerzaam. Aan de rechterkant een foto en aan de linkerkant tekst. Heel vaak beschrijft die tekst waarom de foto in de collectie van het museum is opgenomen, waarom het een bijzondere opname is en welke zaken daarbij een rol spelen.


Gerelateerde artikelen (op deze blog):

Consistent waarderen

Wees je eigen jury

Wijziging in m’n (ster)waarderingssysteem

Hoe worstel je je door al die vakantiefoto’s?

Mooie foto’s zoeken

Geef je foto’s altijd een sterwaardering mee, desnoods een hele simpele!

Waardeer je foto’s en pas daarom een rating systeem toe

 

zaterdag 3 april 2021

31 maart was het weer Wereld Back-up dag!

 



Blijkbaar is het nog steeds nodig om hier aandacht aan te besteden aangezien slechts 30% van de mensen regelmatig een back-up maakt. laat dat eens rustig op je inwerken!

Behoor jij tot die 70% die zijn/haar back-up niet (goed) geregeld heeft, probeer je dan eens voor te stellen dat je (een deel van) je foto’s kwijt zou raken…

Veel mensen zien op tegen het inregelen van een back-up en stellen het daarom uit. Anderen willen eerst een goede strategie uitwerken en die dan ‘netjes’ gaan inregelen. In de praktijk komt het er daarom vaak niet van (of niet op tijd). Mijn advies is: doe het alsnog, het liefst vandaag!

Om je te helpen heb ik een whitepaper gemaakt:

Het eerste hoofdstuk beschrijft een hele eenvoudige opzet waarmee iedereen meteen zou moeten kunnen starten en die bovendien niet al te duur is. Het begin is er dan, finetunen kan daarna.

Verdieping is in genoemde whitepaper aangebracht in de latere hoofdstukken. Die behandelen allemaal verschillende invalshoeken rondom de back-up van je foto’s. Met name interessant voor degenen die hun reeds ingeregelde back-up willen finetunen of mijn aanpak willen spiegelen aan hun eigen aanpak. Uiteraard krijg ik er graag feedback op zodat ik volgend jaar een betere versie kan publiceren!

Inhoudsopgave van de whitepaper:

  1. Achtergrond en inhoud van de whitepaper
  2. Hoe richt je snel en pragmatische een eerste (goedkope) back-up in?
  3. En RAID dan?
  4. NAS
  5. Lightroom back-up opgehelderd
  6. Mijn praktijkvoorbeeld
  7. Online back-up
  8. Een Lightroom back-up testen, hoe?
  9. Wanneer alles mis is gegaan

1

De volledige whitepaper kun je hier gratis downloaden.

Hier is een link naar de website naar de Nederlandstalige versie van worldbackupday.

maandag 15 maart 2021

Non Fungible Tokens of NFT’s, kans of risico voor fotografen?



Hoewel NFT’s al bestaan vanaf 2015 is een recent een hoop om te doen vanwege een veiling van een collage van 5000 foto’s van Mike Winkelman (pseudoniem Beelple). Het werk ‘Everydays’ werd verkocht voor een recordbedrag van bijna 70 miljoen dollar bij Christie’s.

Omdat NFT te maken heeft met het eigenaarschap van digitale inhoud zoals foto’s leek het me meteen een kans voor fotografen om de opbrengsten van hun werk te bestendigen of te optimaliseren. Het enthousiasme hiervoor kwam wellicht ook door eerdergenoemd bedrag voor een enkel JPEG bestand, helemaal nu de ‘normale’ tarieven voor foto’s onder druk staan en er veel werk op internet wordt gestolen.

Toen ik me er wat meer in ging verdiepen zag ik dat er inderdaad mogelijkheden liggen maar dat het ook een keerzijde heeft en dat is dat iemand anders er met jouw werk vandoor gaat. Kortom; blijkbaar nog niet dé ideale oplossing maar wel een nieuwe.

Wat zijn Non Fungible tokens nu precies?

Volgens Wikipedia betreft het een soort digitaal eigendomscertificaat.

“Een non-fungible token of niet-vervangbaar token ( NFT ) is een gegevenseenheid op een digitaal grootboek, een blockchain genaamd, waarbij elke NFT een uniek digitaal item kan vertegenwoordigen en dus niet uitwisselbaar is.

NFT's kunnen digitale bestanden vertegenwoordigen, zoals kunst, audio, video en andere vormen van creatief werk. Hoewel de digitale bestanden zelf oneindig reproduceerbaar zijn, worden de NFT's die ze vertegenwoordigen bijgehouden op hun onderliggende blockchains en bieden kopers een bewijs van eigendom. De gebruikelijke blockchains zoals Ethereaum, Bitcoin Cash, Flow, enz. hebben elk hun eigen standaard voor het gebruiken van NFT's.

Dit betekent dat, wanneer je een NFT wilt maken allereerst moet kiezen aan welke blockchain je het wilt koppelen. Ethereum schijnt momenteel daarvoor de populairste te zijn en dan gebruik je het ‘smart contract’ ERC-721 om je werk op een marktplaats aan te bieden zoals OpenSea of Mintable. Als je de marktplaats hebt gekozen moet je nog linken met een crypto wallet als Trust Wallet of Coinbase (die gelieerd zijn aan Ethereum) maar er zijn meer (Rarible, SuperRare, Bitski, NFT Showroom, VIV3)

Wat zijn de kansen?

Zoals het voorbeeld van de verkoop van het werk ‘Everyday’ en andere als ‘Hashmask 15753’ aantonen is er blijkbaar een markt. Degene die hier op in weet te spelen met zijn digitaal werk kan daarvan profiteren.

Wat zijn de risico’s?

Het blijkt (bijvoorbeeld volgens The Guradian) dat er opportunisten zijn die er meteen in zijn gedoken om andermans werk te ‘minten’. (Tokeniseren zeg maar) en te verkopen zonder toestemming van de oorspronkelijke artiest/copyrighthouder. Dat is dus de keerzijde van de medaille.

Conclusie

Iedereen die digitale inhoud maakt en niet wil dat iemand anders daarmee aan de haal gaat doet er verstandig aan zich in het onderwerp NFT te verdiepen om te zien hoe dat voor zijn/haar werk kan werken en hoe eventuele risico’s kunnen worden beperkt. Een handig startpunt is wellicht NFTS.nl hoewel daar op dit moment nog niet zo veel inhoudelijke informatie staat. Voor fotografen is wellicht een goede bron om mee te beginnen dit artikel op Diyphotograpgy.net. 

Edit dd 5 juli 2021: het lijkt erop dat de eerste partij hierop ingespeeld heeft: https://focus.market/

zaterdag 20 februari 2021

Alle eerder gepubliceerde downloads op een rijtje



In mijn blogartikelen verwijs ik regelmatig naar separate downloads. Vandaag een overzicht van de downloads tot nog toe:

Back-up voor fotografen

Een White paper over back-up, specifiek gericht op fotografen
https://app.box.com/s/o2irxo58ghkpxzpyonp2gn8f8n9t8owz



Reflecta dia scanner

Met stipt op één van mijn download top 10 staat de handleiding voor de Cyberview scansoftware die met de Reflecta Digitdia 5000 diascanner werd meegeleverd. De originele handleiding is erg slecht en bovendien in het Engels. Na al die jaren blijkt het document nog steeds in een grote behoefte te voorzien want hij wordt zeker nog een paar keer per week gedownload:
https://www.box.com/shared/cuv4349frc


Contract om met meerdere mensen een diascanner te kopen

Met betrekking tot dezelfde Reflecta diascanner heb ik beschreven hoe ik de scanner samen met een aantal anderen heb gekocht. Wanneer je je verzameling dia’s eenmaal hebt gescand heb je tenslotte niet meer zo veel aan zo’n scanner en aangezien het om een kostbaar apparaat gaat kun je beter vooraf bepalen wat je achteraf met het toestel gaat doen. Het ‘contract’ dat ik hiervoor heb gemaakt kan als inspiratie dienen voor anderen die een dergelijke constructie willen gaan toepassen.
https://www.box.com/shared/7ehg11mi7c


Kodachrome scan ervaring

Alweer een ervaring met de dia scanner, ditmaal ging het om het scannen van Kodachrome dia’s. Het blijkt namelijk dat je daar expliciet rekening mee moet houden en hier kun je zien wat er gebeurt wanneer je dat niet doet.
https://www.box.com/shared/rpbrmp9i45


DAM checklist

Dit voorbeeld is gebaseerd op m’n (OUDE) mobiele workflow met daarin alleen ViewNX van Nikon (met daarin het transfer deel). Het is een Open Office sheet maar het kan zondermeer in Excel worden geopend en bewerkt.
https://dl.dropbox.com/u/25580003/Checklist%20DAM%20onderweg.ods


RAW opnames converteren naar het DNG formaat

Ik heb een aantal keren op m’n blog geschreven over (de voordelen van) het DNG formaat. In deze instructie beschrijf ik het hoe:
https://www.box.com/shared/3bizsjv0g4


Backup handleiding van Karen's replicator

Binnen m’n workflow neemt de backup een belangrijke plek in. Tegenwoordig doe ik dat met (de gratis versie van) Syncback omdat die een validatie optie heeft waarmee te zien is of de backup daadwerkelijk correct is verlopen. Voorheen gebruikte ik (het eveneens gratis) Karen’s replicator, waavoor ik een Nederlandstalige handleiding schreef: https://www.box.com/shared/652uygn2a4


Bevindingen MediaPro (als 'opvolger' van Expression Media)
Omdat MediaPro er niet meer is zijn mijn bevindingen niet meer actueel. Alleen interessant als naslag dus.
https://dl.dropbox.com/u/25580003/Mijn%20eerste%20ervaringen%20met%20Media%20Pro%201%20en%20een%20vergelijking%20met%20Expression%20Media.pdf


Van EM2 naar LR5.x

Een Whitepaper over mijn ervaringen met de overstap van Expression Media (EM2) naar Adobe Lightroom. link


Nikon Image Space

Er zijn heel veel cloudoplossingen om je foto’s online neer te zetten maar Nikon biedt wel erg veel gratis ruimte, 20 Gb, mits je over een Nikon toestel beschikt:
https://www.box.com/s/lwk7vc2cwtr7qc3pllwx


XNview handleiding (toegespitst op het toevoegen metadata)

Ten behoeve van mensen die op zoek zijn naar een gratis DAM oplossing past XNview daar goed in. Met name in combinatie met Picasa van Google. De rolverdeling is dan dat metadata wordt toegevoegd aan de foto’s m.b.v. XNview en met behulp van Picasa zijn de afbeeldingen dan snel weer terug te vinden. (XNview zoekt namelijk niet zo goed en Picasa voegt maar heel beperkt data aan de foto’s zelf toe)
https://www.box.com/shared/doxy5l7n4g


Batch Kleuraanpassing in IrfanView

Kleuraanpassingen over veel foto’s tegelijk kan met het gratis IrfanView, in dit document lees je hoe dit gaat:
https://www.box.com/shared/50x9dyacv6


Automatisch copyright-gegevens toevoegen aan foto’s in Photoshop

Uitleg over hoe je dit kunt realiseren met een combinatie van drie zaken: Een metadata sjabloon, een handeling en een script event.
https://app.box.com/s/nwpls68zw3mk3t08nhivl6jzmsdln2r4


zaterdag 2 januari 2021

Terugblik op 2020

 


2020dec
Categorieën (foto)metadata
De categorieën beschreven zoals IPTC, Peter Krogh en Philip Hodgetts die zien.


2020 nov

Whitepapers en downloads
Een overzicht van alle downloadbare documenten die ik in de loop van de tijd gepubliceerd heb.

2020 okt

De verschillende Lightroom voorvertonigen
Lightroom kent allerhande soorten voorvertoningen. Een toelichting.

 


2020 sept

Beeldlicenties via Google images
De verbeteringen die Google aan heeft gebracht om misbruik van o.a. beeldmateriaal te verminderen.


2020 aug
AI in Fotografie – Deel 2
Twee onderwerpen: Adobe Sensei in combinatie met Lightroom Classic en Narrative Select voor ‘Culling’ 


2020 juli
Nieuwe zoekinterface voor WikimediaCommons
Hay Kranen bouwde een alternatief voor het zoekscherm van WikiMediaCommons dat beter functioneert en bovendien gebruiksvriendelijker is.



2020 juni
Wijzigingen wegschrijven in XMP of niet?
De voor- en nadelen tegen elkaar afgewogen

2020 mei
Wild fotograferen, esthetiek versus ethiek
Over het Ethical Exif initiatief van Paul Bertner
 


2020 april

Consistent waarderen
Over o.a. het LR ‘Eindmarkering deelvenster’



2020 maart

Het Lightroom HSL/Kleur paneel
Het HSL paneel toegelicht
 


2020 feb
Derivatieven, wat zijn dat en bewaar je ze of niet?
Verschil toegelicht tussen afgeleide bestanden in gebruik en in beheer



2020 jan
Terugblik op de blogartikelen van 2019 
Een terugblik op alle artikelen van het afgelopen jaar inclusief een geactualiseerde versie van voorliggend (downloadbaar) document (waarin korte toelichtingen en links naar alle artikelen vanaf 2008.)




Voor de mensen die m’n blog volgen en eens een artikel terug willen zoeken heb ik een index gemaakt in een vergelijkbare opmaak als dit overzicht maar dan terug tot aan 2008. Dit overzicht kan hier gedownload worden.



Content Authenticity Initiative (CAI)

 

Op 13 oktober 2020 was de jaarlijkse IPTC conferentie en een van de onderwerpen die daar m’n aandacht trok was een initiatief (voor de initiatiefnemers zie later in dit artikel) om tot een industrie standaard te komen voor wat ze zelf noemen “digital content attribution”.

Het gaat hier om het verifiëren van de afkomst van beeldmateriaal en zien wat er ‘onderweg’ precies mee gebeurd is. Hun doel is dat consumenten beter in staat zijn om de betrouwbaarheid van beeldmateriaal te beoordelen.

Andy Parsons van Adobe (een van de initiatiefnemers van CAI) presenteerde het initiatief en het kan  hier op Youtube teruggekeken worden (vooral de moeite waard vanwege de voorbeelden die hij liet zien).

Echtheid van informatie heeft ons altijd al bezig gehouden (Ik schreef hier al een aantal malen over; hier en hier ). Het is echter niet eenvoudig om te bepalen wat onecht is. Het blijkt eenvoudiger om te bepalen wat  wél echt is.

Een paar decennia geleden we kregen informatie van geprinte media uit voornamelijk betrouwbare bronnen. De situatie tegenwoordig is heel anders:

  • Vooruitgang in techniek
  • Mogelijkheden tot verspreiding van content (1 telefoon naar miljoenen anderen)
  • Snelheid van verspreiding is nu seconden waar dat minuten, uren of dagen was
  • Er bestaat content met de bedoeling om te misleiden
  • Gebrek aan transparantie

Er zijn een aantal mogelijkheden om het hoofd te bieden aan de moeilijkheden die hierdoor ontstaan. Andy onderscheidt drie ‘pijlers’:

  1. Educatie
  2. Detectie
  3. Attribution (Toeschrijven aan)

Voor wat betreft de eerste pijler, mensen moeten de verschillende mogelijkheden kennen die er bestaan om beeld te manipuleren plus de termen waarmee die geclassificeerd worden als Cheapfake, deepfake, e.d.

De tweede pijler benoemde ik eerder al even, het is een wapenwedloop. De mensen die beelden manipuleren staan altijd een stap voor op diegenen die ze proberen te herkennen.

Het voorbeeld van de Deepfake Detection Challenge van o.a. Facebook liet zien dat weliswaar 65% van het nepmateriaal er uit wordt gehaald maar dan blijft er nog altijd een immense hoeveelheid over die er doorheen glipt. De herkenningspercentages zullen wellicht verbeteren maar de ‘good guys’ zullen altijd een stap achter blijven lopen.

Het CAI initiatief concentreert zich op de derde pijler ‘Attribution’. Het volgen van het beeldmateriaal tijdens de reis die het aflegt van opname naar publicatie. Het gaat hierbij om vertrouwen over wie, wat en hoe. Deze informatie wordt dan vastgelegd in een robuustere, fraudebestendiger ‘schil’ dan EXIF of XMP alleen (want die informatie blijkt te vaak niet meer (correct) aanwezig op het web).

 

Schematisch betreft het een structuur voor het opslaan en uitlezen van cryptografische verifieerbare gegevens door een zogenaamde ‘actor’. Dit kan een mens zijn maar ook hard- of software. Twee andere termen die nog een rol spelen zijn ‘Claims’ en ‘Assertions’ . Assertions representeren informatie en Claims pakken die in, in verifieerbare pakketten.

Iedere actor die het beeldmateriaal maakt of bewerkt creëert daarmee ook een Assertion met informatie over wat er gedaan is, wanneer en namens wie. Een dergelijke Assertion is feitelijk een cryptografische hashwaarde. Wanneer deze digitaal ondertekend wordt (door een vertrouwde partij) wordt het een ‘Claim’. De handtekening garandeert als het ware de integriteit van de Claim. Zo’n Claim reist dan mee met de foto en er worden meerdere aan toegevoegd wanneer er andere partijen zijn die iets met het beeld doen (bewerken, publiceren, etc). Iedere nieuwe Claim refereert naar de vorige waardoor het een ketting wordt.

Claims bevaten dus feiten over de creatie van het beeld, auteurschap, bewerkingsacties, details van het apparaat waarmee het beeld gecreëerd is, de software die gebruikt is en nog veel meer. Deze feiten tonen de herkomst van een bepaald beeld aan.

Claims kunnen aan het beeldmateriaal worden toegevoegd of centraal (in de cloud) worden beheerd, dat is afhankelijk van de workflow en de mogelijkheden die leveranciers zullen gaan bieden.

Een belangrijk onderdeel in het proces zijn de organisaties die de Claims gaan ondertekenen. Zij gaan dezelfde rol vervullen als dat Certification Authorities voor webbrowsers doen; het afgeven van certificaten die de betrouwbaarheid van websites garanderen (het ssl slotje).

Hoe werkt het vanuit (Adobe) gebruikersperspectief?

  • 1. Creëer een beeld
  • 2. Breng wijzigingen aan en schrijf deze terug naar het bestand
  • 3. Bereken een unieke vingerafdruk, de assertion (hash)
  • 4. Onderteken de Claim en sla die op (online of offline)
  • 5. Bewaar de handtekening-URL in de XMP ruimte van het beeldmateriaal

 


Een preview van de ‘Creator’s view’ in Photoshop. (Het betreft een screenshot van de eerdergenoemde video en hij is daarom niet zo scherp..)

In deze Creators view zie je informatie over de herkomst van de foto die je geopend hebt.

 


Van een afbeelding die je op internet hebt gevonden, kun je de herkomst ook opvragen.

 

En nu?

De CAI initiatiefnemers zijn niet de kleinste; Adobe, Microsoft, BBC, CBC, New York Times, Stanford Center for Blockchain Research, Truepic, University of California – Berkeley, WITNESS en Twitter.  

Gezien alle nepnieuws wat er tegenwoordig is denk ik zelf dat er een grote behoefte is aan een dergelijk initiatief mits de ondersteuning maar voldoende is. Met initiatiefnemers als Adobe, Microsoft, BBC, CBC, New York Times, Stanford Center for Blockchain Research, Truepic, University of California – Berkeley, WITNESS en Twitter lijkt dit zeker mogelijk. Laten we hopen dat er snel gemakkelijk te gebruiken praktische toepassingen komen!

Voor diegenen die zich nader willen verdiepen in deze materie is er een (Engelstalige) White paper “Setting the Standard for Content Attribution” beschikbaar.