Gestolen camera? Vind hem terug dankzij metadata!

Terugkerende bezoekers van m’n blog weten dat het gebruik van metadata een beetje een stokpaardje van me is. Echter ben ik niet de enige, gezien de toepassing die Matt Burns gemaakt heeft om met behulp van metadata je gestolen camera terug te vinden. Althans , als je over Google Chrome of Firefox beschikt…

Wanneer je een foto ,die gemaakt is met de betreffende gestolen camera, op de startpagina van 'Stolencamerafinder' sleept, wordt het serienummer uit de metadata (concreet gaat het hier om de EXIF gegevens) van de betreffende foto uitgelezen. Dit wordt vervolgens weer gebruikt om het internet af te zoeken naar foto’s die dit serienummer bevatten en dus met de betreffende camera of smartphone moeten zijn gemaakt.

Mocht je geen zoekresultaten krijgen dan biedt de site een optie om een ‘missing camera report’ in te vullen. Je krijgt dan een e-mail wanneer er later alsnog zoekresultaten ontstaan.

Met Chrome en Firefox kun je rechtstreeks een foto op de pagina slepen maar mocht je alleen over Internet Explorer beschikken of geen foto’s bij de hand hebben, dan kun je ook alleen het serienummer intoetsen.

http://www.stolencamerafinder.com/

Aanvulling medio januari 2014:
Er is nu ook 'Lenstag', een gratis online service voor iOS, Android en je webbrowser om eenvoudig de serienummers van je objectieven te registreren. Het idee is dat mensen voor aankoop van een objectief eerst even checken of hij niet als gestolen geregistreerd staat.

http://digital-photography-school.com/lenstag-camera-theft?utm_source=feedburner&utm_medium=twitter&utm_campaign=Feed%3A+DigitalPhotographySchool+%28Digital+Photography+School%29 

Nog een aanvulling:
Metadata kan voor nog meer handige toepassing gebruikt worden zoals bij het kopen van tweedehands apparatuur: https://digitaalfotobeheer.blogspot.nl/2013/07/metadata-bij-fotos-handig-en-wel-om.html 

To Picasa or not to Picasa?

Sinds versie 3.5 draagt Picasa niet meer het label ‘beta’ en wordt door Google dus beschouwd als een volwassen product. Inderdaad is het fotobeheer programma van Google erg vriendelijk in het gebruik en ziet er ’sexy’ uit. Het gezichtsherkenningsmechanisme werkt uitstekend en ook het toekennen van metagegevens gaat steeds beter. Is het daarmee dan ook serieus in te zetten als DAM? (Digital Asset Management).

Samenvatting:

In mijn opinie is het programma uitstekend te gebruiken voor het overgrote deel van de beeldmakers met smartphones en compactcamera’s. Het ontbeert echter de mogelijkheden die je nodig hebt wanneer je iets serieuzer te werk gaat. Persoonlijk zou ik iedereen die fotografeert met een spiegelreflexcamera onder deze groep willen laten vallen. Deze mensen hebben er blijkbaar iets meer moeite voor over om tot goede resultaten te komen, anders zou hij of zij wel met een compacter en goedkoper toestel rondlopen. Net zoals je met zo’n camera niet in JPG maar in RAW zult fotograferen zul je je foto’s willen beheren met een programma waarmee je je collectie foto’s goed kunt organiseren en waarmee je snel foto’s kunt terugvinden. Picasa is dan niet de meest voor de hand liggende keuze.

Review:

Hoewel ik op mijn blog geen reviews plaats wil ik toch wel even kort in gaan op de eigenschappen van Picasa. Zowel de sterke als de zwakke kanten komen aan de orde zodat je voor jezelf kunt uitmaken of het programma voor je eigen situatie geschikt is of niet.

Multiplatform:

Een belangrijke voorwaarde voor beeldverwerkers is dat een applicatie op meerdere platformen wordt ondersteund en dat is bij Picasa goed geregeld.  Je kunt er op Windows, Mac en Linux mee terecht.

Algemene functies:

Verder kent Picasa een goede rode-ogen verwijderfunctie, eenvoudige beeldaanpassingen en online sharing opties. De bewerkingen zijn niet-destructief (PIE ware), ook een erg belangrijk kenmerk voor een DAM applicatie.

Organisatie:

De organisatie van de bestanden in Picasa is gebonden aan de hierachie van de folderstructuur waarin de foto’s op je computer zijn opgeslagen. De tagging en album opties die Picasa biedt vormen geen goed alternatief hiervoor terwijl een goed DAM systeem juist op dat vlak veel mogelijkheden biedt. Picasa organiseert je foto’s in albums gebaseerd op je folderstructuur en op basis van datum. In theorie klinkt dit wellicht goed maar het werkt alleen enigszins wanneer je folders een beschrijvende naam hebben. Wanneer je net start met digitale fotografie dan is dit afdoende maar wanneer je over veel foto’s beschikt dan heb je meer organisatiemogelijkheden nodig, het liefst juist niet gebaseerd op foldernamen.

Zoeken:

De zoekmogelijkheden van Pica zijn erg beperkt en met name voor een Google product valt me dat erg tegen. Juist met de groeiende hoeveelheden digitale foto’s heb je hier namelijk grote behoefte aan en de meeste DAM applicaties bieden dan ook tal van mogelijkheden om de gewenste foto’s snel terug te kunnen vinden. Eigenlijk kun je binnen Picasa maar op een paar zaken binnen je foto’s zoeken, de meest bruikbare daarvan zijn de ‘Keywords’ (ook ‘labels’ genoemd) en ‘titels’ die, omdat ze in de IPTC header worden weggeschreven, ook uitwisselbaar zijn met andere programma’s. Echter belangrijke kenmerken als Land, Staat, Stad, Copyright, gebruiksvoorwaarden, ect. Eigenlijk zou je willen kunnen zoeken in alle velden die getoond worden in het eigenschappenscherm van Picasa (zie afbeelding bij dit artikel) en combinaties daarvan.

Hoewel het zoeken op personen, aan de hand van de automatische gezichtsherkenning, ideaal lijkt is het dat helaas toch niet. De naam informatie wordt namelijk niet in de foto (IPTC) opgenomen maar alleen in de Picasa database. Daarmee kun je dus alleen met Picasa gebruik maken van deze informatie.

Tenslotte:

Omdat het gratis is te gebruiken kan iedereen heel laagdrempelig kennis maken met Picasa en ik moedig iedereen dan ook aan om dat zeker even te doen, niet in de laatste plaats de makers van concurrerende applicaties. Zoals gezegd is de gebruikersinterface namelijk erg prettig in het gebruik en ik zou willen dat andere applicaties hetzelfde zouden ‘aanvoelen’. Veel van de ‘serieuzere’ concurrenten zouden hier een voorbeeld kunnen nemen. De functie omvang, met name het zoeken, is echter (nog) onvoldoende het Picasa serieus als DAM applicatie in te kunnen zetten.

Zomertijd, vergeet niet de tijdsinstelling van je Camera!

Vanacht wordt de zomertijd weer van kracht. Vergeet niet om de tijdsaanduiding van je camera('s) ook aan te passen. Deze gegevens worden namelijk als 'meta-data' in je foto's opgenomen en dan zou er sprake zijn van een verkeerde tijdsaanduiding. Met tools als Exifer kun je deze achteraf weliswaar aanpassen maar daar komt het in de praktijk meestal niet van. Beter is dus gewoon om de klok van je camera goed te hebben staan.

Is het nu erg dat wanneer je later ziet dat een foto om 10 uur 's ochtends is gemaakt terwijl het in werkelijkheid 11 uur was? Nou, op zich niet natuurlijk maar er zijn situaties te bedenken waarin het werkelijk lastig kan zijn. 

Stel dat je meerdere camera's gebruikt op bijvoorbeeld een huwlijk. Je zult dan achteraf graag alle foto's in chronologische volgorde willen sorteren, de klok van de camera kan daarbij van grote dienst zijn. Mits deze dus correct is (op alle camera's).

SharePoint 2010 als DAM? (vervolg)

Inmiddels al meer dan een jaar geleden vroeg ik me ook al af of de recentste versie van Microsoft SharePoint (2010) geschikt zou zijn als Digital Asset Management (DAM) oplossing. Ondanks mijn enthousiasme voor SharePoint en de talrijke inzetmogelijkheden moet de conclusie helaas toch zijn dat de mogelijkheden voor DAM toepassingen (in ieder geval standaard) te beperkt zijn. De belangrijkste redenen hiervoor zijn:

Conversiemogelijkheden:

Zo kent een typisch DAM systeem talrijke conversiemogelijkheden van ondermeer de diverse RAW foto formaten naar TIF, DNG, JPG en dergelijke.

Hoewel SharePoint wel geautomatiseerd documenten kan omzetten van bijvoorbeeld Word of Excel naar HTML, zijn er geen opties beschikbaar om afbeeldingen (jpg, psd, dng, png) te converteren naar andere afbeeldingsformaten. 

Previewmogelijkheden:

Hetzelfde als voor de conversie mogelijkheden gaat ook op voor preview van video en foto materiaal. Een typische DAM ondersteund heel veel verschillende formaten zodat je previews kunt zien van het betreffende materiaal. Zonder extra’s ondersteund SharePoint maar een beperkt aantal formaten.

Geen ondersteuning voor kleurmanagement:

SharePoint kent geen ondersteuning voor kleurprofielen zoals typische DAM applicaties die wel kennen. Belangrijke partijen op de DAM markt zoals Mediabeacon, Telescope en Artesia maar ook ‘kleine’ (single system) DAM omgevingen als Idimager, Expression Media en Lightroom kennen allemaal kleurbeheer omdat dit zeer belangrijk is voor beeldbewerkers.

Geen beeldbewerkingsmogelijkheden:

De meeste DAM systemen kennen (eenvoudige) bewerkingsfuncties die vaak zelfs non-destructief zijn. Lees eventueel ook het artikel over PIE ware over dit onderwerp. In bepaalde gevallen wordt de afbeelding vanuit de DAM rechtstreeks geopend in een beeldbewerkingsapplicatie (Expression Media werkt bijvoorbeeld samen met Phase One, Lightroom met Photoshop).

SharePoint kent geen beeldbewerkingsmogelijkheden dus hiervoor zul je altijd separate software moeten inzetten. Ook zul je handmatig moeten bepalen met welke applicatie je de betreffende afbeelding wilt gaan bewerken en dat werkt niet erg efficient.

Conclusie:

Hoewel SharePoint, ook in de volwassen 2010 versie, standaard niet goed inzetbaar is als DAM systeem zijn er echter leveranciers die zich gespecialiseerd hebben in het opvullen van de lacunes zoals Equilibrium met MediaRich for SharePoint of het Belgische ADAM Software. Hoewel ik geen hands-on ervaring heb met deze producten lijkt deze ontwikkeling wel veelbelovend. 

Dus mocht je interesse hebben om SharePoint in te zetten als DAM, en die wens ligt voor de hand, oriënteer je dan meteen ook op deze derde partijen omdat de standaard mogelijkheden (nog) net iets te beperkt zijn. 

Metadata bij foto's, zegen of zorgen?

 

Afgelopen maand werd ik in een aantal tijdschriften getriggerd op 'het gevaar van Metadata'.
Mensen die m'n blog vaker lezen zullen weten dat ik een groot voorstander ben van het gebruik van Metadata in je foto's als belangrijkste hulpmiddel om ze te kunnen beheren. Lees die artikelen er zeker nog eens op na en laat je door dit artikel dan ook zeker niet afschrikken om Metadata te gebruiken.

Ook wanneer je je er niet van bewust bent dat je deze data gebruikt zullen je foto's namelijk vol staan met deze min of meer onzichtbare gegevens. Dit artikel is dan ook primair bedoeld om de bewustwording te vergroten en en er grip op te krijgen. Mijn mening is nog altijd onveranderd:

•  Maak in de privésituatie juist zo veel mogelijk gebruik van metadata om ze optimaal te kunnen beheren. Op deze blog plaats ik regelmatig adviezen hierover 
• Zorg er voor dat online geplaatste foto's alleen die gegevens bevatten die je met de wereld wil delen. Daarover in dit artikel meer;

Bewustwording:

Het is dus belangrijk dat je je er bewust van bent dat bepaalde gegevens niet geschikt zijn om met anderen te delen. Of althans, niet met iedereen op internet. Je familie weet tenslotte wel waar je woont en wanneer je met vakantie bent.

Zo worden je foto's tegenwoordig steeds vaker voorzien van locatie gegevens (coördinaten) omdat de veel moderne toestellen voorzien zijn van een GPS module. Zou je een foto met dergelijke gegevens zonder meer online plaatsen dan kunnen anderen bijvoorbeeld eenvoudig achterhalen waar je woont . Wanneer je nu ook nog regelmatig twittert waar je op dat moment bent  dan maak je het wel heel eenvoudig voor inbrekers of voor anderen die geïnteresseerd zijn in je gewoontes.

Daarentegen is het voor bijvoorbeeld je vakantiefoto's  weer hartstikke leuk dat anderen kunnen zien waar het was. Voor mensen die zich bezig houden met Geocaching is het delen van coördinaten juist een heel belangrijk aspect van de hobby.  De conclusie moet dan ook zijn dat je hier selectief mee om wilt gaan. In bepaalde gevallen wil je het wel maar in andere juist weer niet. Daarvoor moet je allereerst weten dat er verborgen informatie in je foto's zit.

Het onbewust delen van dit soort informatie zal de gebruiker van een spiegelreflexcamera waarschijnlijk minder snel overkomen dan eigenaren van smartphones. De eerste groep is vaak bewuster bezig met fotograferen en de workflow die daar bij hoort. De tweede groep fotografeert over het algemeen minder bewust en wil veel sneller hun resultaten delen met anderen via hyves, facebook, flick of andere social media platformen.

Hoewel gebruikers van de Apple iPhone of iPad zich niet erg ongerust hoeven te maken, de geo informatie in hun foto's wijkt regelmatig meer dan 10 Km af hier in Europa, toch kunnen ze eenvoudig en goedkoop helemaal 'in control' komen met het programma 'de Geo'. Een zogenaamde 'photo sharing' app voor IOS dat iPhone en iPAD gebruikers helpt bij het verwijderen van Geo informatie wanneer foto's gedeeld worden. De standaard met deze toestellen meegeleverde sharing app doet dit namelijk niet. De app kost nog geen dollar en is daarmee zondermeer een interessante aanschaf.

Echter is er natuurlijk meer dan alleen geo informatie die verborgen zit in je foto's. Laten we eens kijken wat er zo allemaal aan zogenaamde Metadata in afbeeldingen kan zitten:

·         XMP

·         IPTC

·         EXIF

·         Thumbnail

In het kort komt het er op neer dat de EXIF gegevens door je camera worden gegenereerd (belichtingsgegevens, merk en type camera, datum, tijdstip en soms dus ook de locatiegegevens).

De IPTC gegevens zijn velden die je als gebruiker zelf kunt invullen (Onderwerp, waardering, Copyricht, Labels, Opmerkingen etc. Voor degenen die dit niet kennen; ga maar eens in de windows verkenner naar een afbeelding, klik er met de rechtermuistoets op en kies voor eigenschappen. In het eigenschappenscherm open het tabblad ‘Details’. Daar zie je een aantal IPTC gegevens van de afbeelding staan en kun je daar zelf (weliswaar onhandig) invullen.

XMP is wat lastiger uit te leggen, ik denk dat ik daar later nog eens een artikel aan ga besteden. Hou het er maar op dat het een modernere manier is om hetzelfde (en meer) te doen dan met IPTC alleen. Alle moderne programma’s waarmee je IPTC en/of Exif informatie kunt aanpassen werken ook XMP bij.

Ook thumnails maken in de meeste gevallen onderdeel uit van de metadata van een afbeelding. Een soort miniatuurafbeelding van de werkelijke foto. Wanneer de foto nu wordt bijgesneden wordt niet altijd de thumbnail ook bijgewerkt waardoor daarop onderdelen zichtbaar blijven die je bewust van de foto had 'afgeknipt'.

Grip op de zaak

Ik begon dit artikel met het advies om je foto’s te kunnen beheren, daarvoor juist gebruik te maken van metadata en om alleen gevoelige informatie te verwijderen uit foto’s die online worden geplaatst. In beide gevallen kun je daar een fotobeheerprogramma gebruiken (DAM) zoals Expression Media of Lightroom.

Smartphone gebruikers die niet per se hun foto’s willen beheren kunnen ook eenvoudige toepassingen gebruiken als het eerdergenoemde DeGeo (iPhone) en geotag editor (iPhone) of geotagsecurity.

Voor deze laatste moeten je foto’s wel eerst vanuit je smartphone naar je computer worden gebracht. Wel mooi is dat de basis versie gratis is voor Windows gebruikers. De Pro versie kost 20 dollar en die kan een paar automatische zaken meer ten opzichte van de basis versie. Zo kan hij een folder monitoren op nieuwe foto's en daarvan automatisch de geo informatie verwijderen.

Laisan Shafikova is geotagsecurity in september 2010 begonnen als reactie op een artikel die hij (zij?) las in de New York Times over Adam Savage, een van de presentatoren van het tv programma MythBusters. In dat artikel werd zijn huisadres bekend omdat hij een foto had gepost van z'n auto die geparkeerd stond voor z'n huis. Een foto dus met Geoinformatie. Laisan besefte dat wanneer iemand met een wetenschappenlijke achtergrond als Adam dat kon overkomen, het de meeste andere mensen ook zal overkomen.

Mocht je een bezoek brengen aan Geotagsecurity.com, dan zie je dat Laisan heel erg  terughoudend is over het gebruik van Geo informatie in je foto's. Zo adviseert hij/zij bijvoorbeeld als eerste om de GPS van je fototoestel of smartphone uit te zetten. 

Ik zou dit laatste zeker niet willen adviseren. Je kunt informatie tenslotte altijd snel uit foto's verwijderen wanneer dat nodig is maar de informatie er naderhand weer aan toevoegen is veel lastiger.

Nikon Coolscan 9000 ED Filmscanner gaat uit productie

Op Nikonrumors gaan sinds een paar dagen geruchten dat de Nikon Coolscan 9000 ED, nadat hij in Europa al uit de handel is genomen, nu ook in Amerika uit de schappen zal verdwijnen. Dit model wordt algemeen beschouwd als het topmodel van Nikon. Of z’n kleinere broertje, de 5000, er ook uit zal gaan is niet bekend. De verwachting is dat de prijzen van de 9000 op E-bay omhoog zullen gaan.

Een van de bijzondere eigenschappen van deze dia/negatief scanner is dat hij Kodachrome dia’s kan scannen met ‘Digital ICE’. Geen enkele andere consumentenscanner kan dat namelijk. 

ICE staat voor Digital Image Correction and Enhancement en het betreft een hele efficiente kras- en stof verwijdering in kleurenfilms. Door middel van infrarood licht worden oneffenheden op- of in de film herkend en gecorrigeerd. Lees op een eerder artikel van me meer hierover.

In mijn handleiding ‘Scannen met de DigitDia 5000 dia-scanner’ besteed ik een heel hoofdstuk aan het scannen van Kodachromes met ICE omdat de besproken Reflecta scanner dat namelijk niet kan, net zoals de meeste scanners dat niet kunnen. Vandaar dat het dus zo jammer is dat de 9000 ED van Nikon er uit gaat.

Nu ook Minolta, een ander merk met een zeer goede scanner-reputatie, geen filmscanners meer maakt zal de serieuze fotograaf zich nu ook gaan orienteren op andere merken scanners maar of de astronomisch dure Hasselblads een goed alternatief zijn valt te bezien.

Nog een gerucht is dat Reflecta met een nieuwe filmscanner komt, de MF5000 die schijnbaar vanaf juli 2011 leverbaar moet worden. Echter is het de vraag of deze scanner op hetzelfde niveau zal zitten als de Nikon.

Het kan natuurlijk ook nog dat Nikon met een opvolger voor de 9000 zal komen maar daarover is nog helemaal niets bekend (gemaakt).

Momenteel kun je feitelijk alleen nog naar de flatbed scanners van Epson (V700/750) uitwijken maar niet iedereen is het er over eens dat deze vergelijkbaar zijn qua kwaliteit, geluid en scansnelheid met 'echte' filmscanners. Ik ben overigens zelf een zeer enthousiaste gebruiker van een V700, lees desgewenst hier verder.

Versie 2 van Nikon’s gratis ‘fotobeheer’ software ViewNX & Transfer

 

Niet lang geleden heeft Nikon een nieuwe versie van ViewNX gelanceerd. Deze herbergt niet alleen de functionaliteit van de voorgaande versie maar ook van het programma Nikon Transfer, wat mij betreft hele interessante software voor gebruik bij het beheren van je foto’s. Ook voor Niet-Nikon gebruikers…

Wat doet ViewNX2 eigenlijk?
Het is een zogenaamde ‘browser’ annex RAW converter. Je kunt op een gebruiksvriendelijke manier je foto’s (JPG, TIFF, NEF) bekijken en beheren. Daaronder valt ook het bewerken van metadatavelden als Trefwoorden, kleurlabels en sterwaarderingen maar ook het aanpassen van de foto’s zelf.

De RAW converter zet NEF opnames (RAW foto’s, opgenomen met Nikon camera’s) om naar andere bestandsformaten als Jpeg, Tiff 16 bit en Tiff 8 bit, nadat je zaken als kleurtemperatuur, belichting, verzadiging en helderheid hebt aangepast.  Jammer dat DNG (nog) niet ondersteund wordt maar daar kan het gratis ‘DNG converter’ van Adobe voor gebruikt worden.

ViewNX2 kent drie ‘Workspaces’; Browser, Geotag en Edit (in de Nederlandse versie respectievelijk Verkenner-, Kaart- en bewerkings -weergave) waartussen je kunt schakelen met een simpele muisklik;

Verkennerweergave
In deze weergave kun je eenvoudig ‘browsen’ door je directories met afbeeldingen zoals dat in de ‘normale’ windows verkenner ook kan. Het voordeel echter is dat ViewNX de thumbnails maar eenmalig hoeft aan te maken. Dit in tegenstelling tot de ‘gewone’ windows verkenner waarin dat iedere keer wanneer je een directory (folder) opent opnieuw moet gebeuren. Vooral met folders waarin veel foto’s een langdurige kwestie. Het even doorbladeren van je mappen met foto’s is dus veel plezieriger.

In het rechtervenster is dan meteen de IPTC metadata van de geselecteerde foto zichtbaar welke ter plaatse snel kan worden aangepast. Denk hierbij aan zaken als trefwoorden, sterwaardering, Kleurlabels, copyright, etc.

Kaartweergave
Wanneer een foto is voorzien van GEO informatie dan zal in deze weergave meteen de locatie van de betreffende foto worden getoond. Wanneer de foto nog niet is voorzien van locatie-informatie dan kan die aan de hand van de kaart en zoekfunctie gemakkelijk worden toegevoegd.

Bewerkingsweergave
Foto’s kunnen eenvoudig worden bewerkt. Photoshop biedt natuurlijk meer mogelijkheden maar wanneer de bewerkingen beperkt worden tot zaken als het rechtzetten van foto’s, het corrigeren van rode ogen (die worden door het programma automatisch herkend!), het aanpassen van de kleurweergave, verscherpen en dergelijke dan kan dat ook prima met ViewNX.
Wanneer je met RAW (NEF) werkt zijn deze wijzigingen, zoals gebruikelijk bij PIEware, niet-destructief.

Waarom is ViewNX nu zo interessant?
Nu, daarvoor zijn er een aantal redenen. Zo is de software bijvoorbeeld gratis en is het ook voor niet-Nikon eigenaren prima te gebruiken. Wanneer deze fotografen alleen op JPG of TIF werken is het een uitstekend programma voor het zogenaamde ‘ingestion’ proces, het binnenhalen van de foto’s van camera of kaartlezer naar je computer (over dit onderwerp schreef ik eerder dit artikel).

Voor RAW fotografen is ViewNX alleen interessant indien er met Nikon wordt gefotografeerd (in het NEF bestandsformaat) maar het is dan wel meteen een hele interessante optie omdat het programma standaard al vrij veel doet en er geen kosten aan verbonden zijn.

Menu ‘Transfer’

Met name in het kader van het onderwerp ‘digitaal fotobeheer’ biedt ViewNX mogelijkheden die andere gratis programma’s niet of in ieder geval in veel mindere mate hebben en dat betreft het aanpassen van de meta data. Dat kan namelijk bulksgewijs en, wanneer gewenst, tijdens het binnenhalen van de foto’s van camera of kaartlezer naar de computer. Deze laatst optie, ‘Transer’ genoemd, zal ik binnenkort in een handleiding beschrijven hoewel de info ook in de meegeleverde, nederlandstalige handleiding staat beschreven (druk op F1 wanneer het programma actief is of kijk onder deze link).

Wat mij betreft past ViewNX2 (met tegenwoordig dus ‘Nikon Transfer ‘ volledig geïntegreerd) uitstekend in een gratis DAM oplossing en dan met name aan de ‘voorkant’ van het werkproces. Dat wil zeggen; bij het binnenhalen van de foto’s waarin meteen bulk-metadata aan de foto’s wordt toegevoegd zoals copyrightgegevens, naamgeving, en sterwaarderingen en waarmee meteen back-ups kunnen worden gemaakt naar een tweede locatie zoals een externe harde schijf.

Voor het  uiteindelijke archiveringswerk aan de ‘achterkant’ is nog altijd zogenaamde catalogus software nodig (zoals bijvoorbeeld Expression Media) maar dergelijke programma’s herkennen wel alle zaken die je met ViewNX hebt meegegeven. Dit scheelt enorm veel werk.

View NX2 downloaden kan hier: LINK