Kijkerdekijk

Als tiener ontving ik maandelijks de ‘Kijk’, een populairwetenschappelijk tijdschrift. Hij werd steevast persoonlijk afgegeven door de vaste bezorger met "Hier is de kijkerdekijk!". 
Hij dacht daarmee leuk te zijn maar niet om die reden was het altijd fijn dat hij kwam, ik keek namelijk erg uit naar wat er deze maand weer in zou staan!

Na een paar jaar Kijk’s verzamelen (en jaarlijks bundelen in een jaarband) bleek het vaak lastig om bepaalde artikelen terug te vinden. Ik wist zeker dat ik ergens iets over een onderwerp had gelezen maar om het opnieuw te raadplegen of om aan iemand anders te laten zien lukte het me vaak niet of pas na veel moeite om het betreffende artikel terug te vinden.

Uiteraard hadden de afzonderlijke tijdschriften een inhoudsopgave maar per jaargang moest je dan 12 inhoudsopgaven doorbladeren. Allemaal verspreid door de betreffende jaarband en dus onhandig. Bovendien waren de inhoudsopgaven alleen voorzien van de koppen van de artikelen en die bleken vaak niet primair gericht op het overbrengen van de kern van het onderwerp. (Bijvoorbeeld de titel ‘Moeilijk, moeilijk’ wanneer het ging over de Indonesische genocide...).

Ik heb toen een stuk of 10 losbladige notitieboekjes gekocht en daarin onderwerpen op alfabetisch volgorde bijgehouden met het betreffende Kijk-nummer en (start)pagina. 

Het losbladige systeem zorgde ervoor dat wanneer ik een nieuw onderwerp had dat tussen twee andere onderwerpen in moest dan eenvoudig het betreffende blaadje kon vervangen. Een mooi systeem dat initieel wel veel werk koste (al mijn jaargangen doorwerken en de onderwerpen er uit distilleren en registreren) maar waarvan ik naderhand veel plezier had. Ik kon eenvoudig en snel een artikel terugvinden!

Af en toe moet ik hier nog aan terugdenken wanneer ik bezig ben om orde op zaken te stellen met betrekking tot mijn fotocollectie. Ook daar weet ik van bepaalde opnames dat ze moeten bestaan. Het terugvinden is alleen vaak een uitdaging. Vandaar dat ik al jaren geleden gestart ben met specifieke software voor het beheren van mijn collectie. Naast het veiligstellen van de foto’s voor de toekomst gaat het in mijn beleving dan vooral over dat ik de foto’s kan gebruiken wanneer mij dat goed uitkomt. Dat wil zeggen dat ik een bepaalde opname snel en eenvoudig terug kan vinden.

Ook nu kost dit initieel weer het een en ander aan werk voordat ik er de vruchten van kan plukken. Eerst moeten de foto’s van trefwoorden, locaties en persoonsnamen worden voorzien voordat ze op basis van die informatie kunnen worden doorzocht. Gelukkig wordt de software steeds intelligenter en brengen zaken als GPS en gezichtsherkenning een hoop verbetering. Met het juiste gereedschap hoef je die informatie dus al niet meer met de hand in te vullen en de toekomst brengt waarschijnlijk alleen nog maar meer gemak.

Blijft eigenlijk alleen de informatie over die we als mens moeten interpreteren. Vaak gaat het daarbij om het conceptuele begrip die niet zo maar door een apparaat of software over is te nemen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan minder tastbare trefwoorden en uitdrukkingen als ‘toekomst’, ‘ geluk’, ‘vergane glorie’ (Hier schreef ik eerder al eens over).

Uiteraard hoef je niet al je foto’s voorzien van dit soort informatie. Ikzelf beperk dit tot alleen mijn allerbeste foto’s. Ook daarvoor is een fotobeheerapplicatie weer onontbeerlijk maar wanneer je consequent een (ster)waarderingsysteem aanhoudt is het heel laagdrempelig om alleen de foto’s met bijvoorbeeld 3 sterren of meer te voorzien van extra trefwoorden. De hoeveelheid werkt valt dan reuze mee. (hier schreef ik al eens eerder over een praktisch te gebruiken methodiek om je foto’s te waarderen).